Op cruise naar Laos. kultuurbarbaren

Het hield nog even wat in voor we op tijd Thailand uit waren. We hadden keurig een taxi geregeld in het hotel omdat we om 8.00 uur bij het emigratiekantoor moesten zijn.  Maar toen we op de afgesproken tijd klaar stonden was er geen Taxi te bekennen. Toen we ernaar vroegen kon de dame achter de receptie alleen maar glimlachen. Thailand is tenslotte het land van de eeuwige glimlach. Aziaten willen geen gezichtsverlies lijden en lachen als ze zich betrapt voelen of als ze geen antwoord op je vragen hebben.

De glimlachende dame ging na aandringen van ons maar eens een taxi bellen. De " cruiseboot" zal niet op ons wachten.Na een snelle rit stonden we met zweet in de handen en verhitte hoofden iets wat te laat bij het kantoor. Daar moest je langs allerlei balie's om paspoort en visum papieren in te leveren. Na 70 euro lichter te zijn, konden we met ons visum de boot op die ons in twee dagen over de Mekong rivier (4350 km lag) via Pakbeng naar Luang Prabang zou brengen.
Onze tocht is 160 km.
We hebben ook maar geld gewisseld want in Azie kennen ze geen algemene munt eenheid. Met een miljoen kippen op zak hadden we een mooi zakcentje.De kip is de munteenheid in Laos.
Nou zo'n boottocht  is echt geweldig ! Er zaten 40 mensen op de boot en je had een hele ruime plaats. Waar je ook kon gaan liggen. Tafeltje om aan te eten en prachtig uitzicht over de rivier met de ruige oevers.
De boot was stil, je hoorde de motor nauwelijks.
Er zaten veel fransen op de boot. Dat vonden we wat minder want die willen over het algemeen alleen maar frans tegen je praten. (als ze al willen praten) Engels wat al de andere toeristen praten, daar doen ze niet aan.
We hebben ons niet al te veel bemoeid met onze mede reizigers. (we hebben slechts geglimlacht ) Op het einde van dag 1 werden we in Pakbeng afgezet.Daar hadden we een hotel geregeld. Was simpel maar goed. We zijn die avond met de kippen op stok gegaan. Anne-Marie was nog steeds wat ziekelijk.
De volgende dag zaten we om 8.00 uitgeslapen en wel weer op de boot.
Dag 2 was super relaxt, na een potje scrabble, wijntje en praatje met een Nederlandse vrouw kwamen we om 15.30 uur aan in Luang Prabang.
De twee dagen op de boot waren ronduit geweldig. Het enige waar we NIKS aan vonden waren de uitstapjes onderweg. Er waren wat stoppunten waar je van de boot af kon om door een dorpje, waar de mensen behoorlijk armoedig leven, te gaan kijken.
Je zag de mensen daar denken: daar heb je ze weer die luxe westerlingen, met ronde buiken, zonnebrillen en camera's. (tegenwoordig smart phones)
Er was ook een stop naar een grot waar allemaal Boeda's in staan. Dat was ook zoiets. Terwijl we op een stenen trap naar boven liepen werden we gesmeekt om een dollar te geven aan een kind dat een vogeltje gevangen had, wat opgesloten in een heel klein kooitje zat. Na betaling van een dollar werd het vogeltje vrijgelaten.
Ik heb gelukkig geen vogel weg zien vliegen. Als nou niemand, maar dan ook niemand zo'n vogeltje "koopt" dan is deze inkomstenbron snel verleden tijd. Een gehaakte pannenlap had ik nog wel willen kopen.
Anne-Marie was op de boot gebleven (koortsig) en dat was het beste wat je eigenlijk kunt doen bij dit soort uitstapjes.

Nav deze ervaringen heb ik, ondernemend zoals ik ben, bedacht dat we in Gata de Gorgos (dat is in Spanje, vlak waar wij wonen) excursies gaan organiseren naar een plek in de bergen waar tot voor 15 jaar geleden mensen woonden in zelfgemaakte huisjes. De tuintjes en de plaats waar het eten bereid werd zijn nog duidelijk zichtbaar. 
Deze bewoners hebben de plek verlaten omdat de gemeenste niet wil dat daar gewoon wordt. Ik ben er al een paar keer geweest. De laatste keer met Helmi en Erik, toen ze een weekje bij ons op vakantie waren. Gat in de markt ?
 

We hebben ook maar meteen besloten dat we geen excursies meer gaan doen. Dat kost geld en vaak is het de moeite niet waard.
We kijken heel kritisch wat we wel en niet willen gaan doen. We hebben tenslotte de missie .... Rustig aan, niet overal op af rennen. We merken dat we ook na bijna drie weken in een soort ruststand komen.

Voor onze nieuwe overwinterreis Thailand/Laos in Jan.febr. 2020 zullen wij en onze begeleiders heel goed gaan kijken welke excursies en bezigheden we gaan aanbieden Waar men wel of niet aan mee kan doen.We zullen veel in eigen beheer doen. Met groepsgenoten iets ondernemen en vooral waar niet de massa naar toe gaat.

Luang Prabang ia de moeite waard! Een hele leuke stad. Franse invloeden. Dus croisantjes en rode wijn zijn volop te krijgen. Veel tempels, waar we langs zijn gelopen en gefietst (ook daar krijg je ons niet naar binnen) We hebben er 1 gezien en das prima. We genieten in de stad van het slenteren, mensen kijken, op krakkemikkige   fietsen wat rond fietsen en regelmatig een terrasje pikken. Ook hier is het eten weer super. We hebben een paar keer bij een stalletje op straat gegeten. Daar eet je voor 2 euro heel lekker. We eten vegetarisch dus er kan niet veel fout gaan.
Onze magen kunnen goed tegen deze cullinaire uitspattingen.

Onze drie dagen hier zitten erop. Voor morgen privé taxi geregeld, die ons in 5 uur  naar Vang Vieng brengt. We strijken daar neer in een Resort in een meren gebied, 26 km ten zuiden van de stad. Daar beleven we niet veel ? Rust ? Verveling ?
Vanavond met wat mensen afgesproken om wat te drinken en te eten. Je komt sommige mensen wel weer eens tegen. De ene ken je vanuit het vliegtuig op de heenweg, De ander van een cafeetje in Chiang Mai. En weer een ander van de boot.